Γιατί κάνεις κύκλους γύρω από καταδικασμένες φωτιές ? Δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ οι στάχτες τους στο όνειρό σου....
Γιατί τραβάς τις χορδές της ψυχής σου με ελάσσονα κραυγή?
Αφού το ξέρεις ότι κλείνει πια τ'αυτιά της στην ηχώ της θλίψης σου....
Αφού το βλέπεις πως σφράγισε τις χαραμάδες της με πέτρες και λάσπη...
Πέτρες βαριές από χίμαιρες στεγνές και ξεφτισμένες....
Λάσπη και λεκέδες από πλάνες του μυαλού σου.....
Τώρα κοίτα την!!! Περήφανη αστραπή φτάνει στα μύχια οργισμένου ουρανού...
Πού μόνο με μαύρα, βαριά σύννεφα έμαθε να σε ποτίζει......
Να σε χτυπάει με πανικό και τρομαγμένους πόθους....
Γύρνα λοιπόν με θράσος την πλάτη σου στην δίψα του ...και πάτα τις κούφιες απειλές του!!!
Μαστίγωσε ανελέητα το παρελθόν του....Και κοίτα την καινούρια σου ψυχή ίσια στα μάτια!!
Και φώναξε!!!.'' Είμαι εγώ, είμαι ξανά εδώ!!...Γυμνή στην προσμονή σου...Κάψε με από την αρχή!! Χάραξε μου μια καινούρια καταιγίδα!! Θα την φυλάξω ιερά στην χούφτα μου...Γιατί τώρα ξέρω πια οι καταιγίδες τι σημαίνουν....''
