Στο παραπέτασμα του νου μία παραμελημένη ελπίδα να καραδοκεί...
Πότε να σωπαίνει και πότε μάταια να φωνάζει...
Να διεκδικεί και να προσπαθεί να αποσπάσει...
Σκέψεις και πράξεις, που δεν χαλάλισες σωστά..
Μα σε λάθος πρόσωπα, χρόνους και προσδοκίες..
Επιλογές που δεν καθόρισες σεπτά...
Μα σε καιρούς παθών και λάθη χιλιοστά..
Και πίσω από το νοτισμένο τζάμι της ψυχής..
Τον ρόλο της παλεύει και πάλι να αναστήσει,
και σαν από πάντα το ποτέ της προσπερνά....
