Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Ανώφελη επιβράδυνση..



Λέξεις, λέξεις, λέξεις....Φωνές, φωνές, φωνές. Ερωτήσεις, απαντήσεις..Απαντήσεις, ερωτήσεις....Προτάσεις με συγκαλυμμένη ευθύνη..
Όλες τραβηγμένες με το ζόρι από την σιωπή...Όλες μια ασυνάρτητη συγκυρία..
Να προσπαθούν απεγνωσμένα να σε πλανέψουν με μία ανήλικη ωριμότητα...Να σε κάνουν να νιώθεις την πέτρα που ήρθε από κοντά σαν άγγιγμα ανώδυνο..Να σου αναβάλουν την δεδομένη  νύχτα ..Να εξαγοράζουν όσο όσο τις μετρημένες αντοχές σου...Τις ομίχλες που έγιναν παντοτινά φεγγάρια ...Και με μία ασπρόμαυρη σιγουριά,  να ελπίζουν πως για μία ακόμη φορά θα κοιμηθούν πίσω από την λάμψη τους...
Μέχρι που  οι λέξεις γίνονται  άδεια φύλα σε ξεχασμένο τετράδιο,, οι φωνές σωπαίνουν παγωμένες, οι ερωτήσεις περιφρονούν  τις απαντήσεις, οι απαντήσεις ντροπιάζουν τις ερωτήσεις............
Κι εφήμερα αγκαλιασμένες στροβιλίζονται στον μάταιο χορό τους....