Όλες οι χρονιές θα είναι καλές, αν είμαστε κι εμείς μαζί τους....2012 Ευχές!!...

Κάποτε είχα διαβάσει κάπου πως στην ουσία δεν περνάει ο χρόνος...Εμείς περνάμε μέσα από αυτόν....Τότε βέβαια ήμουν παιδάκι και δεν το είχα καταλάβει και πολύ καλά...Μα όσο περνούν τα χρόνια ( η μάλλον όσο περνάω μέσα από αυτά...) το κατανοώ όλο και περισσότερο...Για φιλοσοφήστε το κι εσείς λίγο....Ο χρόνος είναι άυλος,'' άχρονος''...Εμείς του δώσαμε αριθμούς που καθορίζουν τις μέρες, τους μήνες τα χρόνια τις δεκαετίες, τους αιώνες....Τους αιώνες?????? Μα μπορεί όμως κανείς επί της ουσίας να...αριθμήσει την αιωνιότητα??? Έχει διάρκεια??? Τελειώνει κάπου??? Κι αν τελειώνει ποια είναι αυτή η χρονολογία επιτέλους?? Και αν τελειώνει γιατί ονομάζεται αιωνιότητα??? ..............
Εμείς είμαστε αυτοί που αλλάζουμε, που μεγαλώνουμε, που αποχωρούμε, που κάποτε τελειώνουμε....
Που κάθε χρόνο τέτοια μέρα ,την τελευταία του χρόνου αλλάζουμε ένα νούμερο παρακάτω στο ημερολόγιο, προσδοκώντας έτσι να αλλάξει προς το καλύτερο και η παρακάτω ζωή μας...Που υποσχόμαστε στον εαυτό μας ,και ενίοτε στους άλλους, να αλλάξουμε κι εμείς προς το ''καλύτερο'' οτιδήποτε κι αν συμβολίζει για τον καθένα  μας αυτό το καλύτερο...Και που ευχόμαστε αυτή η παρακάτω χρονιά, αυτές οι παρακάτω στιγμές που θα ζήσουμε να έχουν περισσότερες ( και γιατί όχι ΜΟΝΟ χαρές!!...)...Μέχρι να έρθει και η επόμενη τελευταία μέρα του..παρακάτω αυτού χρόνου που περιμέναμε, και να ξανακάνουμε τις ίδιες ευχές, να ξαναδώσουμε τις ίδιες υποσχέσεις, να επαναφορτίσουμε τις ίδιες προσδοκίες ..
Λες και για την αλλαγή και την ευτυχία στην ζωή μας φροντίζουν μόνο κάποιες μυστηριώδεις δυνάμεις του σύμπαντος που προσπαθούμε να κατευνάσουμε και να καλοπιάσουμε, να γλυκάνουμε με τραγούδια, στολίδια και μελομακάρονα....
Λες και έχουμε εμείς μόνο ένα ελάχιστο μερίδιο ευθυνών για τις αποτυχίες μας, τις λύπες και τις χαρές μας...Βέβαια είναι πολύ βολικό κι ανθρώπινο να νοιώθουμε πως κάτι η κάποιος άλλος έξω από μας μπορεί να μας φέρει την ευτυχία και την πληρότητα η έστω να  βοηθήσει τις προσπάθειες και τις ελπίδες μας....Αυτό όμως δεν καταργεί ούτε αλλάζει την ουσία....Και ποια είναι αυτή???..
Δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι για σας...Ξέρω σε ποια έχω καταλήξει για μένα....
Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί η να μην συμβεί στην ζωή μας αν δεν το θελήσουμε εμείς πραγματικά...
Κανένας δεν  μπορεί να μας πληγώσει , τίποτα δεν μπορεί να μας τσακίσει , αν εμείς δεν του δώσουμε το δικαίωμα..
Κανείς δεν θα μας ζητήσει συγνώμη για ότι μας προκάλεσε αν δεν έχουμε κι εμείς ζητήσει συγνώμη για αυτά που σε άλλους προκαλέσαμε...
Τίποτα δεν μπορεί να μας ακινητοποιήσει  , αν εμείς δεν σταματήσουμε να προχωράμε...
ΚΑΜΙΑ Πρωτοχρονιά δεν πρόκειται να αλλάξει την ζωή μας αν εμείς ''κοιμόμαστε''στο σήμερα περιμένοντας το ''αύριο''να μας ξυπνήσει....
Παρόλα αυτά ακολουθώντας κι εγώ το κατεστημένο της καθιερωμένης ευχής των ημερών, και βλέποντας στον καθρέφτη πως έχω περάσει μέσα από μία αριθμητικά ακόμα χρονιά,  και ελπίζοντας να μην αφήσω την παρακάτω χρονιά να με κάνει να χάσω αυτό το χαμόγελο που μου κλείνει το μάτι απέναντι μου,  θα ευχηθώ για όλους...για μένα, για όσους αγαπώ, για όσους δεν κατάφερα να αγαπήσω,για όσους δεν θέλουν να αγαπηθούν, για σας, για τα παιδιά μας, για την πατρίδα μας για ΟΛΟ τον κόσμο μια  ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ με 2012 χαρές!!!

Στα φετινά Χριστούγεννα δεν θα κάνουν όλοι ''Like''.....

Πάντα τα Χριστούγεννα ήταν για μένα μια γιορτή περίεργη...Από την μια όλη αυτή η λάμψη στους δρόμους και τις πλατείες, η χαρούμενη προσμονή, κι από την άλλη μια βαθιά μελαγχολία  για κάποια Χριστούγεννα που δεν θέλω να θυμάμαι...
Πολλοί λένε πως οι γιορτές είναι μόνο για τα παιδιά και για όσους αισθάνονται παιδιά...Αλλά ακόμα κι αν δεν αισθάνεσαι παιδί, όταν έχεις ο ίδιος παιδί, μέσα από τα δικά του μάτια καταφέρνεις έστω και για λίγο να νοιώσεις την γιορτινή ατμόσφαιρα...
Ένα τέτοιο γιορτινό καταναλωτικό απόγευμα ήταν και χτες...Ο  μικρός μου με παρέσυρε με τον ενθουσιασμό του και βγήκαμε μια βόλτα στα μαγαζιά για να δει τι παιχνίδι θα διαλέξει για να ζητήσει να του φέρει ο Άη Βασίλης...
Και είπαμε να αγοράσουμε και λίγα καινούρια στολίδια για το δέντρο μας γιατί όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε,''Μαμά ,τα στολίδια αυτά είναι πλέον για...απόσυρση!!Από τότε που ήμουνα στην κούνια τα θυμάμαι!! Ουφ!!Ας πάρουμε και κανένα καινούριο!!''..
Περάσαμε μία ολόκληρη ώρα μέχρι να επιλέξει το αστεράκι μου τι στολίδια ήθελε κι όταν επιτέλους αποφάσισε και σιγουρεύτηκε για την σωστή του...επιλογή, βρεθήκαμε εγώ ανακουφισμένη, κι εκείνος γελαστός στην ουρά του ταμείου, που δεν ήταν και τόσο μεγάλη όσο άλλες χρονιές...
Και απ΄ότι γενικά είχα παρατηρήσει τίποτα δεν ήταν στην ατμόσφαιρα της αγοράς όπως τις άλλες χρονιές...Μια αίσθηση καταναγκαστικής χαράς, μια αδημονία στα μάτια των περισσότερων να ...περάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτές οι γιορτές....Και βέβαια καθόλου αδικαιολόγητη....
Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ το ένοιωσα κάποιες στιγμές αυτό...Έτσι όπως είναι τα πράγματα πια γύρω μας, όταν ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα της επιβίωσης τίθεται προς..διαπραγμάτευση,κι όταν όλες οι προβλέψεις για το νέο έτος δεν έχουν την παραμικρή νότα αισιοδοξίας ε,πόσο μπορούν να σε παρηγορήσουν τα προσωρινά φωτάκια στις πλατείες??
Πόσο μπορούν να σε ζεστάνουν μόνο οι φωτογραφίες των τζακιών δίπλα σε Χριστουγεννιάτικα δέντρα όταν εσύ δεν έχεις δικό σου τζάκι?.....
Και πόσο να σε γλυκάνουν τα μελομακάρονα στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων όταν δεν μπορείς να τα γευτείς?.....
Φέτος για πρώτη φορά στην ζωή μου ένοιωσα τύψεις....Τύψεις που εγώ έχω (ακόμα) αυτά που ήταν κάποτε για όλους απλά και αυτονόητα...
Κι αυτές οι τύψεις γίνανε καρφιά εκείνη την στιγμή που βγαίναμε από το κατάστημα, εγώ κι ο μικρός μου, φορτωμένοι με πακέτα, χαρούμενοι , γελαστοί...Ένα δυνατό κλάμα δίπλα μας τράβηξε την προσοχή πρώτα του γιου μου και μετά την δική μου...
.Ένα παιδάκι να κλαίει γοερά στην αγκαλιά της μάνας του, μιας κοπέλας γύρω στα τριάντα..Ψηλή , πανέμορφη, με δυο δακρυσμένα μάτια να του λέει στο αυτάκι του..''Σώπα μωράκι μου δεν γίνεται , δεν έχει η μανούλα σήμερα...Αύριο θα έρθουμε...Αύριο μωρό μου μπορεί να έχω...'' Κι εκείνο να φωνάζει δυναμώνοντας ακόμα πιο πολύ το κλάμα του..''Ψέματα μου λες ψέματααα!! Και χτες και προχτές που περάσαμε το ίδιο μου είπες!! Και για το δέντρο μου είπες αύριο!!Και πάλι σήμερα δεν έχουμε!!!'''
Καθηλώθηκα εκεί, μπροστά σ'αυτό που συνέβαινε και πριν προλάβω να συνέλθω, να σκεφτώ, με πρόλαβε το μέλλον....Ο γιος μου άρπαξε την μια τσάντα από τα χέρια μου αυτή με τα γλυκά, και μαζί με την δική του που είχε τα στολίδια πήγε κατευθείαν στο παιδάκι και του είπε σε απόλυτα φυσιολογικό τόνο.."Έλα μην κάνεις έτσι παιδάκι, έτσι είναι οι μαμάδες όλο λένε και μετά ξεχνάνε!Να κι η δική μου έτσι κάνει!Πάρε εσύ σήμερα τα δικά μας ψώνια και θα έρθουμε εμείς αύριο να ξαναψωνίσουμε!! Έτσι μαμά?? Το παιδάκι κουράστηκε να περνάει κάθε μέρα και να ακούει όλο αύριο και αύριο!!Πες του μαμά κι εσύ ότι δεν πειράζει , πες του τοοο!!!'''μου φώναξε κοιτώντας με παρακλητικά και ίσια στα μάτια...
Η συνέχεια του περιστατικού δεν νομίζω πως έχει σημασία..Σημασία έχει αυτό που μου δίδαξε..
Δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει στα παιδιά όλη αυτήν την παράνοια και την αδικία γύρω μας..Όπως ακριβώς κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τους αφαιρέσει το δικαίωμα να είναι παιδιά...Και όπως ακριβώς κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει  την αγάπη ενός παιδιού..Την ψυχή ενός παιδιού..
Γιατί είναι η μόνη γνήσια , αληθινή, αδιαπραγμάτευτη, καθαρή..Και ίσως η μόνη για την οποία τελικά αξίζει να υπάρχουν ακόμα, και για πάντα Χριστούγεννα....

''Ηλεκτρονικοι''συλλογισμοί....Παράτερη νοσταλγία....

y

Με καλημέρισε τυπικά και της το ανταπέδωσα...μετά με ρώτησε με ειρωνική απορία..''Γιατί με διέγραψες από φίλη στο facebook?''
Την κοίταξα με νόημα μέσα στα μάτια και δεν της απάντησα παρά μόνο χαμογέλασα πικρά και συνέχισα τον δρόμο μου, παραμερίζοντας το θράσσος και τον εγωκεντρισμό και ίσως την αφέλεια που συνάντησα τυχαία...
Πολλές ''συναντήσεις''στην ζωή μας είναι τυχαίες..Κάποιες διαρκούν όσο και τα αμοιβαία συμφέροντα..κάποιες όσο οι αναγκαστικές συνθήκες συνύπαρξης..Κάποιες όσο το πάθος και ο ενθουσιασμός των στιγμών..Και κάποιες άλλες σπανιότερες κρατάνε για πάντα..Και παύουν να είναι συναντήσεις αλλά σχέσεις ζωής...
Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω, ( ίσως είμαι αναχρονιστική, ίσως τελικά λειτουργεί το χάσμα των γενεών),πως πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων καθορίζονται από μια ''προσθήκη''η ''διαγραφή''η ακόμα και ''αποκλεισμό φιλιάς''..Μέσα από μια οθόνη, με ένα ψυχρό ποντίκι, με ένα στιγμιαίο κλικ..
Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω στην παράνοια της λίστας απλά και μόνο ''διαδικτυακών''φίλων...Δεν βρίσκω το λόγο και το θεωρώ όχι μόνο υποκριτικό αλλά και με μια δόση ...παράνοιας να διατηρώ στην λίστα φίλων μου ανθρώπους που έξω στην πραγματική μου ζωή ήταν φίλοι μου και τώρα δεν έχω καμία σχέση η ακόμα χειρότερα ΔΕΝ θέλω να έχω σχέση...΄
Μένω άναυδη και θυμωμένη όταν βλέπω διαδυκτιακές ευχές από γνωστούς και φίλους στην καθημερινότητα μου να αντικαθιστούν το τηλεφώνημα, που σου δίνει την χαρά και την ζεστασιά της ακουστικής (έστω) επικοινωνίας..
Κάποτε οι άνθρωποι μιλούσαν στο τηλέφωνο συχνά...κάποτε συναντιόμασταν οι φίλοι σε σπίτια, ταξιδεύαμε ώρες για να πάμε σε μακρινούς δικούς μας...κάποτε αγκαλιάζαμε τον άνθρωπο μας και μοιραζόμασταν τις αισθήσεις μας, την χαρά, τον πόνο, τον έρωτα..Και καυγαδίζαμε κοιτώντας στα μάτια ο ένας τον άλλον, χωρίς να ..αποστείλουμε  τον θυμό μας με mails και sms....
Οχι δεν θέλω να ''σνομπάρω''τον καινούριο τρόπο επικοινωνίας, ούτε να επικρίνω τα νέα παιδιά που αυτό βρήκαν, αυτό έμαθαν, αυτό πράτουν, γιατί αυτό τους δώσαμε...
Και αποδέχομαι ότι κάποιες φορές μέσα στον διαδικτυακό χώρο μπορούν να γνωριστούν άνθρωποι και να δημιουργηθούν αξιόλογες σχέσεις.....Εχει συμβεί και σ'εμένα... Αλλά αυτές είναι σπάνιες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Και λυπάμαι που όι σχέσεις μπαίνουν τόσο εύκολα σε ''λίστες απόρριψης'',το ενδιαφέρον μας έγινε ένα ''like''', τα συναισθήματα  '''κλήσεις που προωθούνται'', και η μοναξιά μας ιστοσελίδες που αλλάζουν με ένα ''κλικ''......

          Με τα μάτια ενός παιδιού...

Οι Κυριακές είναι ακόμα γιορτές....

Τα Χριστούγεννα υπάρχει Αγιος Βασίλης..

Το μίσος είναι απλά μια κακιά μάγισσα...

Η αγάπη είναι μια μεγάλη αγκαλιά...

Το ψέμα υπάρχει μόνο την πρωταπριλιά..

Ο πόλεμος μόνο στα video games....

O Θεός ψηλά στον ουρανό.....

         Με τα μάτια ενός ενήλικα...

Οι Κυριακές μια μέρα πριν από την Δευτέρα...

Τα Χριστούγεννα ένα καταναλωτικό παραλλήρημα..

Το μίσος κανόνας επιβίωσης....

Η αγάπη μια φράση σε εμπορικά τραγούδια...

Το ψέμα καθημερινή αγαπημένη συνήθεια..

Ο πόλεμος reality σε συνέχειες

Ο Θεός ''υπάρχει''για να τιμωράει πάντα τους άλλους.....

Aπόσπασμα....

Είναι όντως αξιοπερίεργο το γεγονός να μας συμβαίνουν πολλές φορές απανωτά τα ίδια τραγικά περιστατικά στην ζωή μας και να αναρωτιόμαστε ποιά περίεργη μοίρα μπορεί να μας ακολουθεί και να μας στιγματιζει σε κάθε μας βήμα..
Όπως το ίδιο εξιοπερίεργο είναι και το πως καταφέρνουμε να βγαίνουμε αλώβητοι ( έστω και επιφανειακά) από αυτά, και να συνεχίζουμε ακάθεκτοι να παλεύουμε, να ονειρυόμαστε, να ζουμε με πίστη και ελπίδα..
Μια συγκλονιστική δύναμη υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη φύση, μια εκπληκτική ικανότητα ανάπλασης των κυττάρων της ψυχής μας θα έλεγα,η οποία μπορεί μερικές φορές να είναι πιο δυνατή ακόμα κι από τον ίδιο τον θάνατο!..
Βέβαια αυτό δεν ισχύει απόλυτ αγια όλους τους ανθρώπους διότι υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις που δεν αντέχουν τελικά..Τα ψυχιατρεία και οι φυλακές είναι γεμάτες από αυτές τις εξαιρέσεις..
Γιατί ο καθένας σ'αυτές τις περιπτώσεις έχει τρεις αυστηρές επιλογές. Η να τρελαθεί, η να πεθάνει, η να ζήσει...
Κι εγώ πολύ συνειδητά επέλεξα την τρίτη..Και δεν το μετάνοιωσα καθόλου...Γιατι τελικά η ζωή είναι πιο δυνατή από κάθε συντριβή...

Ο δεκάλογος του καλού φίλου!!..

ΦΙΛΙΑ : Ένοια βαθειά ( και βαρειά εννίοτε)....Απαραίτητη η παρουσία της στην ζωή μας..Οξυγόνο στις δύσκολες στιγμές μας. Αλλά και δίκοπο μαχαίρι όταν πρέπει να δοκιμαστεί΄....
Ο παρακάτω δεκάλογος είναι μια προσωπική άποψη για το ποιός και πως είναι ο σωστός φίλος...Με μια βέβαια χιουμοριστική (?) ,σουρεαλιστική (?) ...απόχρωση που δεν μειώνει στο ελάχιστο την σημασία της για μένα.....Και εννοείται πως ότι θεωρώ απαραίτητο σ αυτές τις συμπεριφορές, θεωρώ εξίσου αυτονόητο και στην δική μου απέναντι στους φίλους μου....Παίρνω βαθειά ανάσα και αρχίζω
λοιπόΝ!!!

1. Μην αναβάλεις για αύριο αυτό που θέλεις να μου πείς η να μου κάνεις σήμερα!!Το αύριο δεν το γνωρίζει κανείς εαν θα υπάρχει, οπότε...άδραξε την μέρα!! ( Εκτός βέβαια αν είναι να μου ζητήσεις δανεικά...οπότε ε...άστο για την ..επόμενη!!!)
2. Μην υποτιμήσεις ποτέ την νοημοσύνη μου...( Κοινώς....δεν είμαι χαζή απλά το παίζω καμιά φορά για το καλό όλων!!:p:p)
3. Μην αποκαλύψεις ποτέ ότι σου έχω εκμηστήρευτεί....Πέρα από την τιμή που σου έκανα να το κάνω με εσένα, πιστεύω είναι κάτι που δεν θα ήθελες κι εσύ ποτέ να σου κάνουν..(Ειδικά αν σου έχω εκμηστηρευτεί την..ηλικία μου την οποία την ξέρω μόνο εγώ και η..ψυχούλα μου!!!)
4. Μην με θεωρήσεις ποτέ δεδομένη...Η φιλία είναι κι αυτή μια σχέση, κι όπως όλες οι σχέσεις ''χτίζεται''και εξελίσεται συνεχώς...( Δεν θα σου άρεσε ούτε εσένα να σε θυμούνται μόνο για να κλάψουν στους ώμους σου, και να παθαίνουν ...αμνησία όταν έχεις εσύ έναν ώμο ανάγκη να κλάψεις....)
5. Μην με κολακεύεις με ανόητους επαίνους με την σκέψη ότι δεν θέλεις να με στενοχωρήσεις...Προτιμώ μια ωμή αλήθεια, από ένα έντεχνα περιτυλιγμένο ψέμα...( Και δεν λέω μεγάλα και σοφά λόγια....ΤΟ ΕΝΝΟΩ..Κι αν ανήκεις στους πολύ στενούς μου φίλους το γνωρίζεις καλά......)
6. Μην μου κάνεις χατίρια όταν εσύ δεν νοιώθεις καλά...Μοιράσου μαζί μου και την χαρά αλλά και την λύπη σου...Θα είμαι εκεί για σένα οχι γιατί πρέπει αλλά γιατί το θέλω.( Εφόσον σε επέλεξα για φίλο μου ξέρεις τώρα....Κατόπιν απομάκρυνσεως του ταμείου ουδέν...λάθος αναγνωρίζεται!!!!)
7. Αν έκανα κάτι που σε πείραξε η σε πλήγωσε πές το μου..ΜΗΝ το κρατάς μέσα σου, γιατί ότι θάβεις σαπίζει... Και αυτό αλλά κι ένα σημαντικό κομμάτι από την εμπιστοσύνη σου προς το άτομό μου...( Κι εγώ θα το κάνω ..μην νομίζεις ότι αν εσύ με πληγώσεις θα σου την χαρίσωωω!!!).
8. Μην επικρίνεις τις επιλογές μου,ακόμα κι αν δεν συμφωνούν με τις δικές σου..Μπορείς φυσικά να μου πεις την γνώμη σου και θα την ακούσω ( αν και κατα πάσα πιθανότητα δεν θα την ακολουθήσω!..)
9. Οπως εγώ σέβομαι την ελευθερία σου, μπορείς (αν έχεις την καλοσύνη ) να σεβαστείς κι εσύ την δική μου...Τι εννοώ μ' αυτό? Δεν θέλω να σου επιβάλω την άποψη μου για τίποτα,ούτε να επέμβω στις αποφάσεις που παίρνεις για την ζωή σου...Μόνο την γνώμη μου θα σου πω αν μου την ζητήσεις, κι αυτή με πολύ αγάπη και κατανόηση...Από κει και πέρα η ζωή ειναι δική σου, όπως και οι συνέπειες των αποφάσεων σου, καλές η κακές.( οχι τίποτα αλλά αν σε ..στήσει ο τύπος που σε καμάκωνε χτες το βράδυ και σου είπα να μην βγείς μαζί του γιατι δεν μου ''κολλάει΄΄η φάτσα του, μην την....ακούσω εγώ!!!)
10. Τελευταίο και το πιο σημαντικό για μένα απ΄όλα.ΑΓΑΠΑ ΜΕ....ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ.. Το ξέρω είμαι δύσκολος άνθρωπος..( εγώ με λέω ..πολυδιάστατη...έτσι για να το θέτω πιο..κομψά τρομάρα μου!!!)Ειμαι κυκλοθυμική , πεισματάρα, εννίοτε παραπονιάρα, υπερευαίσθητη, καμήλα..(δεν ξεχνάω ποτέ...με εξαίρεση την...επιλεκτική αμνησία που παθαίνω κάποιες φορές για το καλό σου...) αλλά Σ ΑΓΑΠΑΩ ΓΑΜΩΤΟΟΟΟ!!!!ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ!!!!Και στο κάτω κάτω κι εσύ με επέλεξες....συνεπώς ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΕΕΕΣΣΣΣ!!!!

Αυτά τα ...ολίγα....Κι αν υπάρχουν .....αρνητικά σχόλια η....μπούφλες προς ....ανταπόδωση παρακαλώ ενημερώστε με εγκαίρως για να .....απουσίαζω!!! Ευχαριστώ!!..

Για αρχή.....

• Ελπίζω
• Λυτρώνομαι
• Εύχομαι
• Υπερασπίζομαι
• Θυμώνω
• Επιμμένω
• Ρισκάρω
• Ισορροπώ
• Αγαπάω

Αυτό είναι το όνομά μου...Και πάντα ένοιωθά ότι ακόμα κι αν δεν είχα βαφτιστεί και με ρωτούσαν τι όνομα θα ήθελα να έχω, αυτό ακριβώς θα διάλεγα...Κι όσο για το ''Ελεανα''χμμ, αυτό είναι ένα όνομα που αναγκάστηκα να δώσω όχι σε μένα..Αλλά σ αυτήν που ήθελαν κάποιοι άλλοι να βλέπουν μέσα από εμένα....Ομως αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία...Κι επειδή χάραξε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου το κράτησα κι εκείνο....Για να με θυμούνται αυτοι οι ''άλλοι'' όπως εκείνοι θέλουν να με θυμούνται...

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ....Ελεύθερη στην ψυχή, στο μυαλό, στις επιλογές μου...Πάντα κόντρα στα ''πρέπει''στα''απαιτώ''στα''συμβιβάζομαι''....Ακόμα κι όταν φαίνεται πως με έχουν φυλακίσει μέσα σε κατεστημένα,ακόμα κι όταν εγώ η ίδια υποδουλώνομαι στα πάθη και τα λάθη μου, πάντα κάποιο δυνατό φτερούγισμα ταρακουνάει την ψυχή μου και μου επιβάλει την φυγή...Έστω και νοερά, έστω και μέσα από τις σκέψεις και τις λέξεις που οδηγούν τα δάχτυλά μου...Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έγραφα....Το χαρτί ήταν ο πιό κολλητός μου φίλος σε ότι βίωνα, έβλεπα, ένοιωθα....Εσωτερική ανάγκη, τρόπος έκφρασης λένε πως είναι ....Για μένα όμως ήταν κάτι παραπάνω...Ένας μονόλογος ....Μια κρυφή συνάντηση με τον βαθύτερο εαυτό μου..Και κάποιες φορές μια κραυγή, (γραπτή έστω) που έπρεπε να πνίγω μέσα μου...

Τώρα όμως αυτή η συνάντηση δεν είναι πια κρυφή...Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που με ώθησε στην απόφαση να γράψω το πρώτο μου βιβλίο.....Καθαρά αυτοβιογραφικό, κάτι πολύ τολμηρό, ίσως και αιχμηρό και σκληρό για κάποιους....Και ίσως κάποιες στιγμές να το μετάνοιωσα αυτό το τόλμημα...

Αλλά επειδή πιστεύω ότι τίποτα σ αυτήν την ζωή δεν γίνεται τυχαία,όλα έχουν κάποιο λόγο να γίνονται η να μην γίνονται, άφησα τις αμφιβολίες να κουβεντιάζουν ψυθιριστά... μεταξύ τους και συνέχισα να γράφω το δεύτερο βιβλίο...Κι  έτσι θα κάνω και με το τρίτο....Και το τέταρτο ....Κι όσα ακολουθήσουν....

Και μέσα από εδώ θα γράφω αποσπάσματα....Και από τα βιβλία μου και από τις σκέψεις μου, και από ότι συμβαίνει γύρω μου και μέσα μου, που με αγγίζει, που με ταρακουνάει, που με προβληματίζει και που ίσως αγγίζει και κάποιους άλλους....Ίσως είναι κάτι που και εκείνοι έχουν αισθανθεί, έχουν σκεφτεί, η ακόμα έχουν προσπεράσει γιατί δεν το αντέχουν....

ΔΕΝ θέλω να διαφημίσω τίποτα, ΔΕΝ κρίνω κανενός συνειδήσεις..ΔΕΝ αμφισβητώ καμία αλήθεια...Αλλωστε ''την αλήθεια την ''φτιάχνει''κανείς ,όπως ''φτιάχνει''και το ψέμα'''( Ο.Ελλύτης)..

Απλά θέλω να μοιραστώ, να ξεθάψω, να ονειρευτώ, να μιλήσω ψυθιριστά στις ''Σκιές της ψυχής ''μου και ίσως και της δικής σας........