Θα σε προσεγγίσουν με χαμόγελο, συμπάθεια, επιδερμική ευγένεια.....
Θα σου ‘’ανοίξουν’’την καρδιά τους για να μπεις σε μια
ανύπαρκτη θέση…
Θα μεταφράζουν την δική τους ανάγκη για συντροφιά, σε δήθεν
πολύτιμη φιλία..
Κρύβοντας έντεχνα, προσεκτικά και πονηρά το μαχαίρι στον κόρφο της κακοήθειας
τους…..
Τόση είναι η κενότητα τους, η ανάγκη τους για επίδειξη και
ακροατήριο που θα ακούει τις ανούσιες και εκκεντρικές αγορεύσεις τους, τόση η
αξιολύπητη ανοησία τους, που θα σνομπάρουν, θα ζηλεύουν και θα κριτικάρουν οτιδήποτε όμορφο και
ανώτερο υπάρχει γύρω τους.…
Τόσο ανύπαρκτη η δήθεν αξιοπρέπεια τους που δεν θα
διστάσουν να δηλητηριάσουν εκείνους που δεν τους αποδέχονται, δεν τους
‘’μοιάζουν’ και δεν μετονομάζουν την διπλωματία και την διπροσωπία ως δήθεν
κοινωνικότητα...Θα είναι πάντα οι ''αδικημένοι''', τα ''θύματα'' της ίδιας της υποκρισίας τους....
Κι αν σωπαίνεις στωικά , θα υποτιμήσουν την αντίληψη σου και θα κοστολογήσουν προς συμφέρον τους την υπομονή σου..Μέχρι να σε βγάλουν από τις
αντοχές σου , μέχρι να σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις τον οίκτο σου για την
κατάντια τους και να τους στείλεις εκεί που από πάντα ανήκουν …Στο γυάλινο
κλουβί της ψευτιάς και της ματαιοδοξίας τους….
Θα σε αναγκάσουν ακόμα και να πέσεις στο επίπεδό τους και να τους ευχηθείς να συμπορεύονται
με ανθρώπους που τους μοιάζουν…που θα τους χρησιμοποιούν και θα τους
απορρίπτουν , όπως τους αξίζει…Που θα τους ρίξουν στον πυρήνα της
αναξιοπρεπούς μοναξιά τους….Γιατί υπάρχουν δύο ειδών μοναξιές...Αυτή που επιλέγεις, και στέκει αγέρωχη μέσα στην καρδιά σου, κι εκείνη που σου επιβάλει η κακοήθεια και υποκριτική υπερηφάνεια σου....
Και γιατί ( ευτυχώς) στην ζωή ο καθένας παίρνει αυτό που του αρμόζει.….Και
θερίζει τις θύελλες που ο ίδιος έχει σπείρει …..Εκτός κι αν κατά τύχη στον φτηνό του μονόδρομο συναντήσει εκείνη την υπέροχη και μεγάλη άγνωστη λέξη, την ΣΥΓΝΏΜΗ!!!..
