Έκανα γύρους μέσα σε ένα φαύλο κύκλο...''Σκαλωμένη'' μέσα του....Δεμένη με τα πέντε γερά ''σκοινιά''του...
Πόνος, φόβος, ψευδαίσθηση, θυμός, παραδοχή.-εγκατάλειψη....
Λες και δεν τα είχα ξαναβιώσει...Λες και φύσηξαν πρωτόγνορα μέσα στην ζωή μου...Αλλά πάντα, η κάθε φορά, μοιάζει με την πρώτη... Πάντα μεταμφιέζεται έντεχνα σε αγνή παρόρμηση, σε ντροπαλό πάθος, που χτυπάει ευγενικά την πόρτα....Ευγενικά μα και τόσο ύποπτα, τόσο μεθοδικά.....
Τι είναι αυτό που μας κάνει όμως να ανοίγουμε την πόρτα..?? Η δική του παρουσία, και επιμονή??
Η δική μας ανάγκη να λιώσουμε μέσα του?? Να νοιώσουμε και πάλι την φωτιά του??
Μάλλον το δεύτερο...Μάλλον μια κρυφή μαζοχιστική μας πλευρά, που ενσυνείδητα αρνιόμαστε, μα μέσα μας την τρέφουμε μυστικά κι απόρητα... Έχουμε τελικά ανάγκη από τα ''σκοινιά'' ...Και κάποιες φορές αν τα δέσουμε πολύ δυνατά, ίσως να γίνονται θηλιές....Και μετά γίνεται ρώσικη ρουλέτα η απελπισία.....
Από την αρχή λοιπόν....Να ''λασκάρουμε'' λίγο τις θηλειές....Να τις κάνουμε μικρούς κύκλους.μέσα στον μεγάλο φαύλο τους....
ΠΟΝΟΣ......Το πρώτο συναίσθημα μετά από την απώλεια....Ουσιαστική η φανταστική....Μεγάλη η μικρή....Γιατί καποιες φορές ίσως να μην υπάρχει καν!!! Δεν μπορείς να χάσεις κάτι που ποτέ δεν είχες!!! Αλλά κι αν ακόμα το είχες....δεν το ''κατείχες''..Κανείς δεν είναι κανενός..και οι ανθρωποι δεν είναι βαλίτσες.....Αυτό που τώρα είναι εδώ , έχει ψυχή, έχει βούληση, ανασαίνει ελευθερία......Αυτό που τώρα είναι εδώ, αύριο αν το θελήσει θα είναι κάπου αλλού....Ο μόνος που πάντα θα είναι εδώ είσαι εσύ...κι ο εαυτός σου....
ΦΟΒΟΣ....Πανάρχαιος, πρωταρχικός...Από την πρώτη μας ανάσα, από το πρώτο μας κλάμα μόλις βγούμε από την ζεστή και φιλόξενη μήτρα....Το άγνωστο , το καινούριο, αυτό που δεν είχαμε μέχρι τώρα συνηθίσει, αυτό που ελπίζαμε να είναι παντοτινό, αυτό που νομίζαμε πως δεν θα αναγκαστούμε να ξανανοιώσουμε...Η εκείνο που δεν έχουμε το θάρρος να αρνηθούμε η να δεχτούμε...
ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.....Το φωνάζει κι από μόνη της η λέξη....Κραυγάζει σχεδόν....ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ....Παρερμηνευμένη ελπίδα....Γιατί η ελπίδα έχει να κάνει με κάτι που περιμένουμε , που ποθούμε να συμβει αλλά και είναι εφικτό να συμβεί.....Η ψευδαίσθηση ποθεί να συμβεί το ανέφικτο, το ακατέργαστο, το μακρινό από την πρατγματικότητα....Κι όμως μένει εκεί να μας τυρανάει....Να μας ξεγελάει....Ισως πάλι να έρθει...λέμε...ίσως πάλι να το ξαναζήσω...ίσως πάλι να γίνω ...κομμάτια...( νάτος πάλι ο μυστικός μαζοχισμός μας)...
ΘΥΜΟΣ....Αυτός που πάντα χτυπάει με λύσσα το μυαλό μας, Αυτός που πάντα σκοτεινιάζει την λογική και την καρδιά μας...Κι αυτός που τελικά παίρνει τις πιο ανόητες αποφάσεις,, που σκιαγραφεί τις πιο άστοχες και ανούσιες επιθέσεις, και τις περισσότερες φορές αυτός που δηλώνει τις πιο...απραγματοποιήητες απειλές.....Κι αν δεν μπορείς να είσαι συνεπής με τον..θυμό σου, αν δεν πραγματοποιήσεις τις ..απειλές του, αυτόματα χάνεις και το κύρος σου....και γίνεται άμμεσα ο θυμός σου μια γελοία υπόσχεση....
ΠΑΡΑΔΟΧΗ--ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ.....Το τελευταίο ''σκοινί'''που πολλές φορές μπορεί να γίνει η πιο επικύνδυνη ''θηλιά''γύρω από τον λαιμό των συναισθημάτων μας....Και την παύλα την βάζω γιατί κάποιες φορές δεν είναι ταυτόσιμες οι λέξεις....κάποιες ( σπάνιες ) φορές η παραδοχή δεν είναι απόλυτα και εγκατάλειψη....και η εγκατάλειψη δεν σημαίνει απόλυτα και παραδοχή....Της ήτας, της απόρριψης, της αλήθειας που με όλα τα παραπάνω αισθήματα αρνιόμαστε πεισματικά να ξεκουμπώσουμε από μέσα μας.....Ο εγωισμός μας μάλλον δεν μας αφήνει από τα δίχτυα του....
Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο λοιπόν με τους μικρότερους του μέσα, μπορεί να συμβεί κάτι ακόμα χειρότερα...Να κάνουν οι κύκλοι αυτοί τον γύρο ΚΑΙ ανάποδα....
Η εγκατάλειψη να γίνεται λοιπόν θυμός....Ο θυμός να φέρνει ψευδαισθήσεις νίκης και ..θριάμβου, εκείνες με την σειρά τους να βρίσκουν πιο πέρα και πάλι τον φόβο που κι εκείνος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον πόνο.......Και άντε πάλι πίσω ...και ξανά από την αρχή.....
Οσα και να γνωρίζει η λογική, όσο κι αν αντιστέκεται το σήμερα, το ''σκισμένο''παρελθόν αναζητάει αφορμές για να κάνει πάλι γύρους στον φαύλο κύκλο του.......
Kι ας ξέρει ότι το παρόν είναι η μόνη αλήθεια....
