Δεν τροφοδοτεί μόνo το σώμα και το μυαλό μας με δυνατές άμυνες και αντιστάσεις..
Πολλές φορές προχωράει παραπέρα,αγγίζει την νοητή γραμμή ανάμεσα στο νου και την ψυχή μας, γεφυρώνει το δυνατό με το αδύναμο, το κατανοητό με το ακατανόητο,το σκληρό με το ευάλωτο...
Έχει την θαυμαστή ικανότητα, αν εμείς του το επιτρέψουμε, να εναρμονίσει τέλεια την καρδιά με την λογική μας, το θετικό πείσμα με τον άκρατο εγωισμό μας, και να μας κατευθύνει σε φωτεινά μονοπάτια...
Γιατί το φως υπάρχει πάντα γύρω μας αλλά και μέσα μας..Αρκεί να στρέψουμε επίμονα το βλέμμα μας προς το κατακάθι της ψυχή ςμας, να αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε τα καταχωνιασμένα πάθη μας, τα εκούσια η ακούσια λάθη μας, τα επίπονα τραύματά μας...
Αρκεί να απελευθερώσουμε τις κλειδωμένες αισθήσεις μας, και να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στο Θείο Σύμπαν...
Μόνο τότε ανακαλύπτουμε την απόλυτη αλήθεια μας, μόνο τότε αγγίζουμε την αληθινή αυτογνωσία και μόνο έτσι βαδίζουμε πέρα από την οδύνη της ύπαρξής μας.....
Και ο μόνος που μπορεί να καταπνίξει την οδύνη, ό μόνος που μπορεί να κάνει delete στην λέξη πόνος, είναι ο χρόνος......
