Με καλημέρισε τυπικά και της το ανταπέδωσα...μετά με ρώτησε με ειρωνική απορία..''Γιατί με διέγραψες από φίλη στο facebook?''
Την κοίταξα με νόημα μέσα στα μάτια και δεν της απάντησα παρά μόνο χαμογέλασα πικρά και συνέχισα τον δρόμο μου, παραμερίζοντας το θράσσος και τον εγωκεντρισμό και ίσως την αφέλεια που συνάντησα τυχαία...
Πολλές ''συναντήσεις''στην ζωή μας είναι τυχαίες..Κάποιες διαρκούν όσο και τα αμοιβαία συμφέροντα..κάποιες όσο οι αναγκαστικές συνθήκες συνύπαρξης..Κάποιες όσο το πάθος και ο ενθουσιασμός των στιγμών..Και κάποιες άλλες σπανιότερες κρατάνε για πάντα..Και παύουν να είναι συναντήσεις αλλά σχέσεις ζωής...
Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω, ( ίσως είμαι αναχρονιστική, ίσως τελικά λειτουργεί το χάσμα των γενεών),πως πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων καθορίζονται από μια ''προσθήκη''η ''διαγραφή''η ακόμα και ''αποκλεισμό φιλιάς''..Μέσα από μια οθόνη, με ένα ψυχρό ποντίκι, με ένα στιγμιαίο κλικ..
Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω στην παράνοια της λίστας απλά και μόνο ''διαδικτυακών''φίλων...Δεν βρίσκω το λόγο και το θεωρώ όχι μόνο υποκριτικό αλλά και με μια δόση ...παράνοιας να διατηρώ στην λίστα φίλων μου ανθρώπους που έξω στην πραγματική μου ζωή ήταν φίλοι μου και τώρα δεν έχω καμία σχέση η ακόμα χειρότερα ΔΕΝ θέλω να έχω σχέση...΄
Μένω άναυδη και θυμωμένη όταν βλέπω διαδυκτιακές ευχές από γνωστούς και φίλους στην καθημερινότητα μου να αντικαθιστούν το τηλεφώνημα, που σου δίνει την χαρά και την ζεστασιά της ακουστικής (έστω) επικοινωνίας..
Κάποτε οι άνθρωποι μιλούσαν στο τηλέφωνο συχνά...κάποτε συναντιόμασταν οι φίλοι σε σπίτια, ταξιδεύαμε ώρες για να πάμε σε μακρινούς δικούς μας...κάποτε αγκαλιάζαμε τον άνθρωπο μας και μοιραζόμασταν τις αισθήσεις μας, την χαρά, τον πόνο, τον έρωτα..Και καυγαδίζαμε κοιτώντας στα μάτια ο ένας τον άλλον, χωρίς να ..αποστείλουμε τον θυμό μας με mails και sms....
Οχι δεν θέλω να ''σνομπάρω''τον καινούριο τρόπο επικοινωνίας, ούτε να επικρίνω τα νέα παιδιά που αυτό βρήκαν, αυτό έμαθαν, αυτό πράτουν, γιατί αυτό τους δώσαμε...
Και αποδέχομαι ότι κάποιες φορές μέσα στον διαδικτυακό χώρο μπορούν να γνωριστούν άνθρωποι και να δημιουργηθούν αξιόλογες σχέσεις.....Εχει συμβεί και σ'εμένα... Αλλά αυτές είναι σπάνιες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Και λυπάμαι που όι σχέσεις μπαίνουν τόσο εύκολα σε ''λίστες απόρριψης'',το ενδιαφέρον μας έγινε ένα ''like''', τα συναισθήματα '''κλήσεις που προωθούνται'', και η μοναξιά μας ιστοσελίδες που αλλάζουν με ένα ''κλικ''......
Την κοίταξα με νόημα μέσα στα μάτια και δεν της απάντησα παρά μόνο χαμογέλασα πικρά και συνέχισα τον δρόμο μου, παραμερίζοντας το θράσσος και τον εγωκεντρισμό και ίσως την αφέλεια που συνάντησα τυχαία...
Πολλές ''συναντήσεις''στην ζωή μας είναι τυχαίες..Κάποιες διαρκούν όσο και τα αμοιβαία συμφέροντα..κάποιες όσο οι αναγκαστικές συνθήκες συνύπαρξης..Κάποιες όσο το πάθος και ο ενθουσιασμός των στιγμών..Και κάποιες άλλες σπανιότερες κρατάνε για πάντα..Και παύουν να είναι συναντήσεις αλλά σχέσεις ζωής...
Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω, ( ίσως είμαι αναχρονιστική, ίσως τελικά λειτουργεί το χάσμα των γενεών),πως πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων καθορίζονται από μια ''προσθήκη''η ''διαγραφή''η ακόμα και ''αποκλεισμό φιλιάς''..Μέσα από μια οθόνη, με ένα ψυχρό ποντίκι, με ένα στιγμιαίο κλικ..
Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω στην παράνοια της λίστας απλά και μόνο ''διαδικτυακών''φίλων...Δεν βρίσκω το λόγο και το θεωρώ όχι μόνο υποκριτικό αλλά και με μια δόση ...παράνοιας να διατηρώ στην λίστα φίλων μου ανθρώπους που έξω στην πραγματική μου ζωή ήταν φίλοι μου και τώρα δεν έχω καμία σχέση η ακόμα χειρότερα ΔΕΝ θέλω να έχω σχέση...΄
Μένω άναυδη και θυμωμένη όταν βλέπω διαδυκτιακές ευχές από γνωστούς και φίλους στην καθημερινότητα μου να αντικαθιστούν το τηλεφώνημα, που σου δίνει την χαρά και την ζεστασιά της ακουστικής (έστω) επικοινωνίας..
Κάποτε οι άνθρωποι μιλούσαν στο τηλέφωνο συχνά...κάποτε συναντιόμασταν οι φίλοι σε σπίτια, ταξιδεύαμε ώρες για να πάμε σε μακρινούς δικούς μας...κάποτε αγκαλιάζαμε τον άνθρωπο μας και μοιραζόμασταν τις αισθήσεις μας, την χαρά, τον πόνο, τον έρωτα..Και καυγαδίζαμε κοιτώντας στα μάτια ο ένας τον άλλον, χωρίς να ..αποστείλουμε τον θυμό μας με mails και sms....
Οχι δεν θέλω να ''σνομπάρω''τον καινούριο τρόπο επικοινωνίας, ούτε να επικρίνω τα νέα παιδιά που αυτό βρήκαν, αυτό έμαθαν, αυτό πράτουν, γιατί αυτό τους δώσαμε...
Και αποδέχομαι ότι κάποιες φορές μέσα στον διαδικτυακό χώρο μπορούν να γνωριστούν άνθρωποι και να δημιουργηθούν αξιόλογες σχέσεις.....Εχει συμβεί και σ'εμένα... Αλλά αυτές είναι σπάνιες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Και λυπάμαι που όι σχέσεις μπαίνουν τόσο εύκολα σε ''λίστες απόρριψης'',το ενδιαφέρον μας έγινε ένα ''like''', τα συναισθήματα '''κλήσεις που προωθούνται'', και η μοναξιά μας ιστοσελίδες που αλλάζουν με ένα ''κλικ''......
